مترسک عاشق
من حتی تعداد گلبرگهای
هر گل مزرعه ات را می دانستم
می دانستم که ماه هر شب
برای کدام گل آفتابگردانت لا لا یی می خواند
با تو در شخم بودم . . در بذر افشانی
در کاشت . . در داشت
و با حیله کلاغها
داستان عشق من در برداشت به پایان رسید !
و چون مترسک
با شقاوت از یاد رفتم
«اثری از نسرین بهجتی »
جاده هراز... داستانک
زن در کنار جاده املت دلچسبی را به روی
گاز پیک نیکی برای خانواده کوچکش فراهم
می کرد چرخ زندگی تند چرخید .
زن در کنار باغچه ویلای بزرگش ایستاده بود
باغبان منتظر دستور خانم برای کشت باغچه بود
زن به او گفت برایم گوجه ای بکار که طعم املت
دوران جوانیم را در جاده بدهد !؟
«اثری از نسرین بهجتی »
قفس
صیاد من وقتی میله های قفس را
برایم سبز می کشید
من حنجره تمام قناری های جنگل می شدم !
وقتی میله های قفس را برایم آبی می کشید
من ترانه دو ماهی دریای خزر می شدم
وقتی میله های قفسم را سپید می کشید
باورم می شد که دماوند در من یخ زده است
چرخید و من چرخیدم
آنگونه که دلش خواست چرخیدم
این بار رنگ زرد را شکل گربه
کنار قفسم گرسنه کشید !
من لال لال ... ترانه ترانه ...شیهه کشیدم
عقاب شدم سینه قفس را دریدم و پر کشیدم
و بازی تمام شد
و من شاعر شدم !؟
«اثری از نسرین بهجتی »
بدون چتر
من فقط در کوچه ای بن بست
در روزی بارانی
بدون چتر تو را ملاقات خواهم کرد
بدون چتر در زیر باران
تا تو اشکهایم را نبینی
در کوچه ای بن بست
که گریزی از اینهمه بیتابی
عاشقانه مرا نداشته باشی
«اثری از نسرین بهجتی »
گاهی برای آنکه باشی باید بروی !
قایم با شک
اینبار نوبت تو بود
تو چشمت را بسته بودی
یک.....دو.......سه
من رفته بودم
چشمت را که باز کردی
من بودم زیر همان درخت انجیر
باران در انتظار من خیس خیس
من با یک سبد مهربانی در انتظار تو خیس خیس
چشمت را که باز کردی ..... من بودم
همه جا ..... همه جا
اما من گم شده بودم
و برای همیشه رفته بودم
فقط برای اینکه به تو ثابت کنم
من همیشه با تو بودم !
«اثری از نسرین بهجتی »
عشق بلوچ داستان دگر بود
من از دیم زاران خشک و تشنه
از سرزمین داسهای بیکار
از دستهای گره خورده نحیف
بر گرد زانوان نا امید
خیره به آسمان سترون بلوچستان
من از کویر لوت و برهوت پایکوبان
به مهمانی جنگل کاغذی تو آمده بودم !
بزرگان قبیله ام به وزن شب گیسوانم
به وزن معصومیت و صبوری گله آهوان چشمانم
مهریه ام را کاروان شتری از سکه های طلا بریدند
سکه های طلا را خط زدم
هم وزن نامه های عاشقانه ات وفا نوشتم
پشت به قبیله جدا افتادم از گله گنجشکان
پر پر زدم تا باورم شد سراب و آب
هر دو از جنس بیابانند !؟
ای گجر ... ای صد پشت غریبه
وقتی سهم من ازبهار شکوفه گریستن است
هدیه ام را به من باز گردان
همان قلبی را
که روزگاری به کوری تنگ چشمان
چونان مهره ای نظر قربانی
هر روز بر گردنت می آویختم
قلبم را به من باز گردان
تا بدانی عشق بلوچ داستان دگر بود
و خشم بلوچ داستان دگر
« اثری از نسرین بهجتی»من هر روز و هر لحظه نگرانت می شوم که چه می کنی !؟
پنجره ی اتاقم را باز می کنم و فریاد می زنم
تنهاییت برای من ...
غصه هایت برای من .. .
همه بغضها و اشکهایت برای من ..
بخند برایم بخند
تا من هم بشنوم صدای خنده هایت را...
صدای همیشه خوب بودنت را
دلم برایت تنگ شده
دوستت دارم ...
آنقدربلند
باید به خودم فشار بیاورم تا تمام لحظه هایی را تجربه کنم
که خدا امروز به من بخشیده.
در لحظه نمی توان صرفه جویی کرد،
جایی برای ذخیره لحظات وجود ندارد،
تا سر فرصت و آرامش، برگردیم و از آن ها استفاده کنیم،
اگر از این لحظات لذت نبرم، آن ها را لاجرم و برای همیشه از دست می دهم.
باید لحظات کوچک امروز را بپذیرم، که همه چیز در چرخشند.
تنها بدین گونه می توانم از دردم رها شوم و زندگی ام را باز بسازم.....
راهی برای رفتن
نفسی برای بریدن
کوله بارم بر دوش
مسافر میشوم گاهی...
عشقی برای خواندن
بغضی برای شکفتن
خاطراتم در دست
بازیچه میشوم گاهی...
نگاهی در راه
اعتمادی پرپر
پاهایم خسته
هوایی میشوم گاهی...
فکرهای کوتاه
صبری طولانی
صدایی در باد
زمستان میشوم گاهی...
روزهای رفته
ماه های مانده
تقویم ام بی تاب
دلم تنگ میشود گاهی...
جای پایی سرد
رد پایی گنگ
در این سایه ی تنهایی چه بی رنگ میشوم گاهی...
ماه من ، غصه چرا ؟!
آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخست
گرم وآبی و پر از مهر ، به ما می خندد !
یا زمینی را که، دلش ازسردی شب های خزان
نه شکست و نه گرفت !
بلکه از عاطفه لبریز شد و
نفسی از سر امید کشید
ودر آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید
زیر پاهامان ریخت ،
تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست !
ماه من غصه چرا !؟!
تو مرا داری و من
هر شب و روز ،
آرزویم ، همه خوشبختی توست !
ادامه مطلب ...من عاشقانه میکنم نگاه بر دو چشم تو
تو تازیانه می زنی به چشم و بر نگاه من
چو آفتاب می شوم دمی که گرم و روشنت کنم
چو ابر تیره می شوی که سد نهی به راه من
خراب تر ازین کسی نمی شود که من شدم
تو هرچه می کنی بکن ، سزات با خدای من
امروز می خوام برات حرف بزنم
مگه دوست نداشتی برات حرف بزنم؟
چرا دیگه نگاهت نیست که تو چشمام خیره شه؟
فکر نکردم دیگه ممکنه گرگا بیان سراغت. همیشه فکر میکردم، پیشم
میمونی.
چرا رفتی؟
این سئوال رو، روزی هزار بار از خودم میپرسم
تو هم پریدی؟ آخه خودم بهت بال پریدن دادم
یه دفعه مثل یه شمع داشتی خاموش می شدی. یادته دستامو قلاب
کردم دورت تا شعلت جون بگیره؟
پس چرا تو آتیشت منو سوزوندی؟
دیگه با گریه کردنم دلم خالی نمیشه
ای خدا، چرا ثابت نمی کنی براش؟
من که داشتم زندگیمو میکردم، پس چرا گذاشتیش سر راهم؟
چرا هر وقت که صدات کردم جوابمو ندادی؟
باشه، دیگه منتظر جواب تو هم نمیشم
عزیزم، تا حالا فکرشو کردی، چقدر خوب میشه که برگردی؟
طفلی به نام شادی ،دیریست گم شده است
با چشمهای روشن براق
با گیسویی بلند به بالای آرزو
هر کس از او نشانی دارد
ما را کند خبر
این هم نشان ما:
یک سو خلیج فارس
سوی دگر خزر
شفیعی کدکنی